دنیا مانند پژواک اعمال و خواستهای ماست. اگر به جهان بگویی: "سهم منو بده..." دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد، به تو خواهد گفت: "سهم منو بده..." و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی
دنیا مانند پژواک اعمال و خواستهای ماست. اگر به جهان بگویی: "سهم منو بده..." دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد، به تو خواهد گفت: "سهم منو بده..." و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی. اما اگر به دنیا بگویی: "چه خدمتی برایتان انجام دهم؟..." دنیا هم بتو خواهد گفت: "چه خدمتی برایتان انجام دهم؟..."
*******هر کس به دیگری زیانی برساند و یا ضربه ای به کسی بزند، بیشترین زیان را خود از آن خود خواهد دید، چرا که هرکس در دادگاه عدل الهی در برابر اعمال ناروای خودش مسؤول است.******* به هر کاری که دست زدید، نیاز به خداوند و خدمت به مردم را در نظر داشته باشید زیرا این شیوه ی زندگی معجزه آفرینان است *******
درستکارترین مردم جهان، بیشترین احترام را بسوی خود جلب شده می بینند
*******
تنها راه تغییر عادتها، تکرار رفتارهای تازه است ******* اگر شخصیت خود را با فعالیتهای شغلی خویش میسنجید پس وقتی کار نمیکنید فاقد شخصیت هستید *******
برای آغاز هر تحول در خود، ابتدا منبع تولید ترس و نفرت را در وجود خود شناسایی و ریشه کن کنید ******* از مهم ترین کارهایی که به عنوان یک آدم بزرگ می توانید انجام دهید اینست که گه گاه به شادمانی دوران کودکی برگردید *******
اگر مختارید که بین حق به جانب بودن و مهربانی یکی را انتخاب کنید، مهربانی را انتخاب کنید ******* دروغ انفجاریست در اعتماد به نفس تو *******
انتخاب با توست، میتوانی بگوئی : صبح به خیر خدا جان یا بگوئی خدا به خیر کنه، صبح شده ******* به دل خود مراجعه کنید و نسبت به تمام کسانی که در گذشته از دست آنها ناراحت شده اید احساس محبت نمایید . هر جا ناراحت شدید اقدام به بخشش و عفو نمایید عفو و گذشت پایه بیداری معنوی است *******
عشقم نثار کسی است که با دستپاچگی در جادهها از من سبقت میگیرد. به کسی که در گوشهٔ خیابان به حالت احتیاج افتاده است ، کمی پول بیشتری میدهم . بین جر و بحثهای مردم در یک سوپر مارکت میروم و سعی میکنم به آن محیط عشق ببرم ******* آنان که به قضاوت زندگی
دیگران می نشینند ، از این حقیقت غافلند که با صرف نیروی خود در این زمینه
،خویشتن را از آرامش و صفای باطن محروم می کنند
******* الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی، همدردی کنم بیش از آنکه مرا بفهمند ، دیگران را درک کنمپیش از آنکه دوستم بدارند، دوست بدارمزیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم و در مردن است که حیات ابدی می یابیم |